Scheefwoners
Scheefwonen verwijst naar de situatie waarin een sociale huurwoning wordt bewoond door iemand die op basis van zijn inkomen eigenlijk niet meer in aanmerking zou moeten komen voor een sociale huurwoning. Dit wordt ook wel goedkoop scheefwonen genoemd. Aan de andere kant zijn er huurders die te veel huur betalen in verhouding tot hun inkomen, wat bekendstaat als duur scheefwonen.
Goedkoop scheefwonen
Huurders die te veel verdienen om in een sociale huurwoning te wonen, nemen woonruimte in die bedoeld is voor huishoudens met lagere inkomens. Hierdoor ontstaan lange wachtlijsten voor sociale huurwoningen, en wordt de doorstroming op de woningmarkt belemmerd. Dit probleem is vooral zichtbaar in gebieden met een hoge woningnood.
Inkomensgrens en scheefwonen
Sociale huurwoningen zijn bedoeld voor huishoudens met een maximaal inkomen. In 2025 geldt de inkomensgrens van:
- € 49.669 voor huishoudens van één persoon.
- € 54.847 voor meerpersoonshuishoudens.
Deze grens wordt jaarlijks bijgesteld. Omdat de inkomenstoets alleen bij het aangaan van het huurcontract wordt gedaan, komt het vaak voor dat huurders meer gaan verdienen terwijl ze in een sociale huurwoning blijven wonen.
Inkomensafhankelijke huurverhoging
Om goedkoop scheefwonen tegen te gaan, kunnen verhuurders inkomensafhankelijke huurverhogingen toepassen. Dit betekent dat huurders met een hoger inkomen een extra huurverhoging krijgen. In 2025 zijn de regels als volgt:
- Bij een gezamenlijk inkomen van € 57.143 tot € 67.366 mag de huur extra worden verhoogd.
- Bij een gezamenlijk inkomen boven € 66.126 is een hogere huurverhoging toegestaan.
Het inkomen dat wordt gebruikt voor deze verhogingen, is doorgaans het inkomen van twee jaar eerder (bijvoorbeeld 2023 voor huurverhogingen in 2025). Deze maatregel moet scheefwoners stimuleren om door te stromen naar een woning in de vrije sector of een koopwoning.
Duur scheefwonen
Duur scheefwonen verwijst naar huurders die in verhouding tot hun inkomen te veel huur betalen. Dit komt vaak voor bij huishoudens die in de vrije sector huren en geen recht hebben op huurtoeslag. Deze groep heeft het financieel zwaar, vooral in een tijd van stijgende huren en beperkte alternatieven in de sociale huursector.