Onroerende zaakbelasting (OZB)
Onroerendezaakbelasting, vaak afgekort als OZB, is een gemeentelijke belasting in Nederland die wordt geheven voor eigenaren en gebruikers van onroerend goed.
Wat is onroerendezaakbelasting (OZB)?
Onder onroerend goed verstaan we grond en de daarbij behorende bouwwerken, zoals een woning of bedrijfspand. Tot 2006 werd er onderscheid gemaakt tussen eigenarenbelasting en gebruikersbelasting voor alle onroerende zaken. Sindsdien geldt dat onderscheid alleen nog voor niet-woningen (bijvoorbeeld bedrijfspanden). Bij woningen wordt uitsluitend eigenarenbelasting geheven, wat betekent dat huurders van woningen geen OZB hoeven te betalen.
WOZ-waarde
De hoogte van de OZB wordt bepaald op basis van de WOZ-waarde van het onroerend goed. WOZ staat voor 'Wet Waardering Onroerende Zaken'. De WOZ-waarde:
- Is de geschatte marktwaarde van een woning of pand.
- Wordt jaarlijks vastgesteld door de gemeente op basis van de waarde van de woning op 1 januari van het voorgaande jaar (de peildatum).
De gemeenteraad stelt jaarlijks het OZB-tarief vast, dat wordt berekend als een percentage van de WOZ-waarde. Hierdoor kan de OZB verschillen per gemeente.
Geschiedenis van de OZB
De OZB is in de jaren '70 ingevoerd als belasting op onroerend goed. Tot 1991 werd deze belasting geïnd door de Belastingdienst, waarna de verantwoordelijkheid is overgegaan naar de gemeenten. Dit geeft gemeenten een belangrijke bron van inkomsten, die wordt gebruikt voor lokale voorzieningen en infrastructuur.
Moet ik bij een huurwoning ook OZB betalen?
Als huurder van een woning betaal je in principe geen OZB, omdat de belasting alleen wordt geheven in de vorm van eigenarenbelasting. De verhuurder is verantwoordelijk voor deze kosten. In sommige gevallen kan de verhuurder de kosten echter doorberekenen in de huurprijs. Het is daarom verstandig om duidelijk te vragen welke kosten precies in de huurprijs zijn inbegrepen.